De gefixeerde schadevergoeding bij ontslag op staande voet: let op de vervaltermijn!

Onlangs verscheen in het nieuws dat een werkneemster die door haar werkgever op staande voet was ontslagen, niet alleen haar baan niet terugkreeg maar ook een schadevergoeding aan haar werkgever moest betalen.

Wat was er gebeurd? Een 48-jarige vrouw werkte sinds 2005 in een filiaal van een bekende parfumerieketen. Bij een controle door de filiaal-manager bleek dat zij twee flessen parfum en drie parfumtesters in haar tas had gestopt. Hierop volgde ontslag op staande voet. De uitspraak is te lezen via deze link. 

Ontslag bleef in stand

De werkneemster liet het hier niet bij zitten en vocht het ontslag aan bij de kantonrechter. Zij voerde aan dat zij al 15 jaar naar volle tevredenheid voor het bedrijf werkte. Ze zou de diefstal hebben begaan in een opwelling, en hebben gehandeld uit frustratie en onder invloed van een burn-out. De rechter liet het ontslag echter in stand. Hij vond de nadelige gevolgen die het ontslag voor de werkneemster had, niet opwegen tegen de ernst van de feiten.

Gefixeerde schadevergoeding

Het ontslag kreeg echter een extra vervelend staartje voor de werkneemster. Haar werkgever vorderde namelijk de gefixeerde schadevergoeding. Daarnaast veroordeelde de kantonrechter de werkneemster tot betaling van de proceskosten van € 1.200,-.

De gefixeerde schadevergoeding is een vergoeding ter hoogte van het loon tijdens de opzegtermijn. De werkgever kan dit bedrag vorderen van een werknemer die hem een reden heeft gegeven voor ontslag op staande voet. Door het ontslag is de werkgever immers per direct een werknemer kwijt. Dit terwijl als er gewoon was opgezegd, de werknemer de opzegtermijn in acht had moeten nemen. De werkgever lijdt schade, doordat hij bijvoorbeeld een uitzendkracht moet inschakelen en op stel en sprong op zoek moet naar een nieuwe medewerker die hij moet inwerken.

Voor een werknemer is de opzegtermijn gewoonlijk één maand. Maar bij een contract voor bepaalde tijd zonder opzegbeding, komt de opzegtermijn overeen met de resterende duur van het contract. Dan kan de termijn veel langer zijn en de gefixeerde schadevergoeding dus ook hoger.

 Let op de termijn

Bij een ontslag op staande voet wordt de werknemer in feite gedwongen om het ontslag aan te vechten. Hij is immers van de ene op de andere dag zijn baan en inkomen kwijt en heeft doorgaans geen recht op een WW-uitkering. Werkgevers gebruiken de gefixeerde schadevergoeding vaak als afschrikwekkend middel. In dit geval pakte dat slecht uit voor de werkneemster.

Maar een werkgever die dit middel wil inzetten, moet wel snel zijn. Voor vorderingen die verband houden met ontslag op staande voet, geldt een korte vervaltermijn van twee maanden. Een werknemer heeft twee maanden de tijd om een verzoekschrift bij de kantonrechter in te dienen om het ontslag te vernietigen. Voor een beroep op de gefixeerde schadevergoeding geldt dezelfde termijn. Een werkgever die de gefixeerde schadevergoeding wil vorderen, doet er dus goed aan om op tijd een verzoekschrift in te dienen. Als hij wacht en de werknemer dient pas op de laatste dag een verzoek in om het ontslag te vernietigen, kan het te laat zijn om alsnog een tegenverzoek in te dienen.

Wilt u meer weten over dit onderwerp? Neem dan vrijblijvend contact op met onze arbeidsrechtspecialist Mitchel Schildwacht.